Powszechnie znana i ceniona koronka z Pagu, to unikalna ręczna robótka pracowitych i sprawnych rąk kobiet z miasta Pag. Ręce, które tworzą to wspaniałe dzieło splątanych nici, to ręce matek i babć, które zawsze starannie myły ręce żeby przypadkiem nie zbrudzić koronki, ręce które w trudnych chwilach utrzymywały rodzinę i dzieci opuszczające miasto żeby sie kształcić.Dziś w Pagu nie ma rodziny która by nie miała koronki oprawionej i wyeksponowanej w swoim domu i z dumą pokazują ją każdemu kto do nich zawita, równocześnie strzeżąc ja pilnie dla przyszłych pokoleń. Historię o początkach koronki w mieście Pag można rozpocząć pod lunetą kościoła parafialnego w Pagu, gdzie na płaskorzeźbie widać lud z wyspy pod ochroną Matki Boskiej.Praca rzeźbiarza z XV wieku (przypisywana Petrowi Berciciowi, współpracownikowi Jurja Dalmatinca) pokazuje stylizowane ubranie z charakterystycznym kobiecym nakryciem głowy. Włosy przykrywa płócienna chusta, ułożona w charakterystyczny sposób (pokrivaca), której krawędzie zdobi pierwotna koronka. Przednią część bluzki płóciennej oraz chusty zdobi koronka o nazwie teg (teg = żeńska robótka ręczna). Teg z Pagu to kombinacja technik haftu i pierwotnej koronki na płótnie z motywem geometrycznym. Koronka z Pagu byla szyta w klasztorze sióstr benedyktynek, gdzie zakonnice uczyły swoje wychowanki tej sztuki. Kolekcję którą od ponad 150 lat kolekcjonują siostry zakonne z Pagu, Ministerstwo kultury Republiki Chorwacji uznało za dobro kulturowe Chorwacji.
Przez założenie szkoły dla hafciarek w 1906. koronka staje się samodzielnym przedmiotem dekoracyjnym „koronka z Pagu“, serwetka, ozdoba na szatach liturgicznych, chusteczkach i częściach ubrania. Szkoła została założona przez Frane Budaka, ówczesnego burmistrza miasta Pag, a pierwszą nauczycielką była Nilla Rakamarić, która wykształcenie pedagogiczne zdobyła we Wiedniu. W tym okresie koronka była wystawiana we Wiedniu, Paryżu, Londynie, Nowym Jorku i często była nagradzana. Szkoła dla hafciarek działała bez przerwy do II wojny światowej, później z mniejszymi lub wiekszymi przerwami, a od 1994. działa w ramach szkoły średniej im. Bartula Kašića. Oprócz szkoły, ważna rolę w ochronie koronki ma Towarzystwo hafciarek Pagu „Frane Budak“. Do wykonania koronki, potrzebujemy mniejszej, półokrągłej twardej poduszki, szablon, igłę, białe nici oraz spokojnych i zawsze czystych rąk. Tradycję wykonywania koronki kobiety z Pagu utrzymały wykonując ozdoby na odzieży, a następnie również samodzielne przedmioty dekoracyjne. Wcześniej nie było szablonów do owej koronki, a sposób jej wykonywania przenoszono z pokolenia na pokolenie ustnie i w praktyce.Od 2009 r. sztuka wykonywania koronki w Pagu, w Lepoglawie i na wyspie Hvar została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.
